تحلیل روش مردم سالاری در حکومت ولایت فقیه از دیدگاه امام خمینی (ره)

یکی از ایراداتی که به نظریه مردم­سالاری دینی گرفته می­شود این است که مبانی انسان­شناختی مردم­سالاری مبتنی بر مفاهیم مدرنیستی از جمله اومانیسم و سکولاریسم است و این نوع حکومت هیچ وجه اشتراکی با حکومت دینی که مبتنی بر اندیشه توحیدی است ندارد؛ لذا حکومت دینی با مردم­سالاری قابل جمع نیست. در پاسخ به این شبهه باید گفت لفظ مردم­سالاری دینی ناظر به دو سطح تحلیل شکل و محتوا می­باشد. مردم­سالاری ناظر بر شکل حکومت و دینی ناظر بر محتوای حکومت است. از طرفی دیگر، بین لیبرالیسم و مردم­سالاری خلط صورت گرفته است. اسلام با لیبرالیسم منافات دارد نه با مردم­سالاری. مردم­سالاری نوعی روش حکومتی است که ماهیت روش­شناختی دارد؛ در حالی که لیبرالیسم ماهیتی هستی­شناختی دارد. استفاده از روش مردم­سالاری در حکومت ولایت فقیه ناظر به استفاده از عقل در اداره امور جامعه است که در اندیشه سیاسی حضرت امام(ره) جایگاه خاصی دارد. از نمودهای بارز نقش عقل در اداره جامعه، ساختارسازی و ابزارسازی حکومت است که از جمله آن، استفاده از روش مردم­سالاری در حکومت ولایت فقیه است.